Çarşamba, Mart 24, 2010

Pembe

Gündüzleri insan geceyi hissetmiyor. Gecenin karanlık kısmı, geceleri anlaşılıyor. Gece saklaması gerekirken, saklamamayı tercih ediyor. Açığa çıkan her detay da insanın canını acıtıyor.

Bugün tesadüfen onun pembe saçlarını gördüm. O an dedim ki, biz ayrılsak da kader bizi bir araya getirmeye çalışıyor. Toparlanabilse her şey netleşecek belki de ama yere düştükten sonra kalkamıyor. Bilmiyorum belki de kalkmıyor.

Benim hakkımda ne düşünüyor? Uzak bir ada mıyım onun için ya da her zaman yanında olmak isteyeceği biri miyim bilmiyorum.

Onu gerçekten de özlüyorum. Aklıma ayrılmayan bütünkenki hallerimiz geliyor. O an bana sımsıkı sarılmıştı ve demişti ki; "Hiç bitmeyecek..."

Biteceğini ben açık açık biliyordum o zamanlar, çünkü güzel şeyler uzun sürmezdi. Unutmayı tercih ettim ama işte.

Şimdi ise onu gördüğüm her dakika eriyorum kendi içimde. İçimden bir şeyler kopuyor. Eskiden sımsıkı tuttuğum eller, şimdi sigara kokuyorlar. Benim güzel parçam, artık mavi gözlü İstanbul gibi, tek farkı bizi bağlayan köprü sanki kırık. Ben atlayabiliyorum ama o köprüden atlayamıyor. Bu yüzden de ortada buluşamıyoruz hiç bir zaman.

Akan gözyaşlarından dolan deniz, belki de biz de akıyoruz hayatın içinde.

Metroya koşup yetişmeseydik karşılaşabilir miydik? Bir sonrakini bekleseydik. Zaman bize nasıl oyunlar oynuyor. Belki de Gizem ayaklarını öyle uzatmasaydı, İlhan takılmasaydı ona. Seni göremeyecektim bile, gözüm pembeye takıldı. Özlediğim, benim olan, sadece kalbi benim için atan pembeye. Bir zamanlar atıyordu ama artık atıyor mu?

Gece kanatlarını açmış ve bana mesajlar yolluyor...

O mesaj sen misin?



I don't know you
But I want you
All the more for that
Words fall through me
And always fool me
And I can't react
And games that never amount
To more than they're meant
Will play themselves out

Take this sinking boat and point it home
We've still got time
Raise your hopeful voice you have a choice
You'll make it now

Falling slowly, eyes that know me
And I can't go back
Moods that take me and erase me
And I'm painted black
You have suffered enough
And warred with yourself
It's time that you won

Take this sinking boat and point it home
We've still got time
Raise your hopeful voice you had a choice
You've made it now
Falling slowly sing your melody
I'll sing along

Hiç yorum yok: