Cuma, Ağustos 26, 2011

Yaklaşamamak...

İnsanların kafasında çok sevdikleri kişiler, barınabilir görmeseler de. Uzun zamandır yok olanlar bile. Şimdi ise canlandı. Kalbimdeki boşluk döndü. Rüyalarımda kovalayan birileri var. Dönüp dolaşıp peşimde, arkama bakmaya korkuyorum. Ya o çıkarsa diye. 
Çok tuhaf bu zamanlar benim için. Çünkü onu görünce heyecanlanıyorum. Çok özlüyorum. 
Geri gelir mi diye düşünmeden edemiyorum saf bir çocuğum. 
Rüyalarımı uzatıyorum, seni görmek için sadece. 
Benim güzel kızım... Benim tek aşkım... Sen değilsin dediysem de, hep sen olacaksın. 
Yerini doldurmak isteyenler oldu. Belki de olacak. 
Bir insan ne kadar daha bekleyebilir. Seni doldurmak için. 
Belki de, insan sadece bir kez aşık olur. Diğerleri teferruattır. 
Belki de öyle.
Seni hala çok seviyorum. 
Özlüyorum. 
Her sene sana dönüp, rüyamda seni gördüm diyorum. Sen de yine mi desen de, bitmiş duyguların orda. 
İnsan eski sevdiğine platonik olur mu?
İlişkimiz eskidi. 
Belki senin duyguların da. 
Benim taze sevgim var ama...
Sen artık onu umursamazsın. 
İstemezsin. 
Zaten görünüşüm de kötü. 
İyiyken terk ettin.
Bense sevdim seni. 

En kötü şey: sevdiğim halde sana yaklaşamamak...
Beni öldürdün. 
Beni güldürdün. 
Benim olduğun zamanlarda en mutlu hep bendim.
Bendim...
Bendim...
Bendim...

1 yorum:

sindirellaaa dedi ki...

bu duygunun nasıl bişi oldugunu biliorum