Kelimelerim üzüyor mu seni yoksa? Üzmesin lütfen... Ben üzmek için yazmıyorum bu harfleri. Sadece hayatımın belirsiz bir şekilde ilerlemesinden şikayetçiyim. Belirgin ve ne olacağının bilinci içinde ilerlemek her zaman hoşuma gitmiştir. Tabii sonuçlarını kast etmiyorum sadece başlangıçtan söz ediyorum. Çünkü tam anlamıyla başlamayınca, başlamayı beklemek insana eziyet gibi geliyor anlıyor musun beni?
Yani haykırasım var bu aralar yine...
Ya iste ya da isteme beni diye...
Belli et artık lütfen, yeni yıla girmeden bana işaret yolla...
Hani bana sormuştun ya, senin için ne ifade ediyorum diye, hayatından çıksam bir şey fark eder mi diye. Şimdi de bunu sana ben sormak istiyorum. Hayatından çıksam bu senin için neyi değiştirir? Değişir mi bir şeyler?
Soru işaretlerinden kurtar beni artık...
Nefes alabilmem için konuş artık lütfen...
Konuş onunla...
Yani benimle...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder